Pagody Wat Arun zostały zbudowane i zlokalizowane, aby symulować buddyjską kosmologię Składa się na nią kosmologia czasowa i przestrzenna: kosmologia czasowa będąca podziałem istnienia „świata” na cztery dyskretne momenty (tworzenie, trwanie, rozpad i stan rozpuszczenia). Kosmologia przestrzenna składa się z kosmologii wertykalnej, różnych płaszczyzn bytów, ich ciał, cech charakterystycznych, pożywienia, długości życia, piękna i kosmologii poziomej, z rozmieszczenia tych systemów-światów w „pozornie” nieskończoną warstwę „światów”. Istnienie okresów-światów (momenty, kalpy) zostało dobrze poświadczone przez Buddę.
Żadna pojedyncza sutra nie przedstawia całej struktury wszechświata, ale w kilku sutrach Pan Budda opisuje inne światy i stany istnienia, a inne sutry opisują pochodzenie i zniszczenie wszechświata.
Proces, w którym czujące istoty migrują z jednego stanu egzystencji do drugiego, zależy od przyczyn i warunków. Te trzy przyczyny to dawanie lub dobroczynność, postępowanie moralne, rozwój medytacyjny i ich przeciwieństwa. Odrodzenie w Kama-loce zależy od moralnego postępowania i praktyki dawania. Odrodzenie w Rupa-loce i Arupa-loce wymaga również rozwoju medytacji. Wyzwolenie od wszelkiego odrodzenia wymaga mądrości oprócz moralnego postępowania i medytacji.
Kosmologię buddyjską można podzielić na dwa pokrewne rodzaje: kosmologię przestrzenną, która opisuje układ różnych światów we wszechświecie; kosmologia temporalna, która opisuje, jak te światy powstają i jak przemijają. Kosmologia przestrzenna ukazuje różnorodne, wielość światów osadzonych we wszechświecie. Kosmologię przestrzenną można również podzielić na dwie gałęzie. Kosmologia pionowa lub cakravaḍa; układ światów w układzie pionowym, z których niektóre są wyższe, a inne niższe. Natomiast kosmologia horyzontalna (sahasra) opisuje grupowanie tych wertykalnych światów w zestawy tysięcy, milionów lub miliardów.
Kosmologia pionowa.
„W kosmologii wertykalnej wszechświat składa się z wielu światów (lokā Deva)– można by powiedzieć „płaszczyzny/sfery” – ułożonych warstwami jeden za drugim. Każdy świat odpowiada stanowi umysłowemu lub stanowi istnienie” .
Świat jest jednak nie tyle miejscem, ile istotami, które go tworzą; jest podtrzymywany przez ich karmę i jeśli wszystkie istoty na świecie umierają lub znikają, świat również znika. Podobnie świat powstaje, gdy rodzi się w nim pierwsza istota. Fizyczna separacja nie jest tak ważna jak różnica w stanie psychicznym; ludzie i zwierzęta, chociaż częściowo dzielą te same środowiska fizyczne, nadal należą do różnych światów, ponieważ ich umysły inaczej postrzegają te środowiska i na nie reagują.
Lubię to!
Komentarz
Udostępnij
