Anaphora Pilati lub Raport Poncjusza Piłata to raport rzekomo napisany przez Piłata do cesarza Tyberiusza, opisujący egzekucję Jezusa i jej następstwa. Jego data powstania nie jest znana. Tertulian powołuje się na raport, który Piłat napisał do cesarza Tyberiusza w swojej Apologii, napisanej około 197 r.; jednak nie podaje żadnych szczegółów. Szacuje się, że tekst pochodzi z końca IV lub V wieku.Najstarsze wersje, które przetrwały, to wersje greckie z VI wieku oraz wersje arabskie i karszuni z X i XIII wieku.
Anaphora Pilati jest w dużej mierze dziełem antyżydowskim.
Cuda Jezusa są dla Piłata jasne i oczywiste jako potężniejsze niż cokolwiek, co zapewniają rzymscy bogowie, jednak Żydzi ślepo odrzucają Jezusa i żądają jego kary, mimo że nie są w stanie skazać go za jedno przestępstwo. Piłat pozwala tylko na wykonanie egzekucji, aby zapobiec buntom.
Po śmierci Jezusa o trzeciej godzinie nocy nad Jerozolimą spływa nadprzyrodzone światło. Trzęsienie ziemi otwiera góry, a zmarli wylewają się z Hadesu.
Żydzi, którzy odważyli się mówić przeciwko Jezusowi, są połykani przez przepaść po trzęsieniu ziemi, nie pozostawiając nawet ciał. Wszystkie synagogi w Jerozolimie są zniszczone z wyjątkiem jednej.
List Heroda do Piłata to rzekomo list Heroda Antypasa, Tetrarchy Galilei, do Piłata. Istnieją wersje grecka i syryjska, chociaż grecki jest uważany za oryginalny język listu. Syryjski dokument z V lub VI wieku jest najstarszą dostępną nam obecnie wersją, chociaż prawdopodobnie pochodzi z końca IV wieku.Mimo tytułu nie jest częścią korespondencji z Listem Piłata do Heroda; jest to odrębne dzieło, chociaż oba utwory są zawarte razem w rękopisach.
Warto zauważyć, że Longinus ma w tym liście zupełnie inny los niż w Liście Piłata do Heroda.
W Liście Heroda do Piłata Herod z opóźnieniem zdaje sobie sprawę ze swoich złych czynów (takich jak odcięcie głowy Jana Chrzciciela) i pisze do Piłata o nadchodzącej sprawiedliwej karze dla niego i Żydów. Córka Heroda, Herodia, zostaje dziwnie ścięta po tym, jak jej matka chwyta ją za głowę, próbując uratować ją przed nagłą powodzią rzeki. Jego ostatni Lesbonaks umiera na wyniszczającą chorobę. Jego żona traci wzrok, a on jest nękany przez robaki.Herod twierdzi, że Bóg przekazał Królestwo Gojom takim jak Piłat, że śmierć zbliżała się do kapłanów judaizmu i że Żydzi tacy jak on nie zdołali przestrzegać prawa Bożego. Prosi, aby Piłat pochował jego i jego rodzinę po ich śmierci, a nie już przeklętych żydowskich księży. Herod dodaje, że Longinus, który dźgnął Jezusa swoją włócznią, również dożył kary: był wiecznie pożerany przez lwa. Jego ciało jest odnawiane o świcie, a lew co noc strzępi jego ciało, aż do powtórnego przyjścia Chrystusa (podobnie jak kara Prometeusza).
List kończy się zapisem, że Nikodem i Józef z Arymatei sporządzili zapis tego listu.List Piłata do Klaudiusza to dokument rzekomo napisany przez Piłata do cesarza Klaudiusza i napisany po grecku. Jest to potencjalnie jeden z najstarszych dzieł literatury Piłata, datowany od końca II wieku naszej ery do V wieku.List został później włączony do Dziejów Piotra i Pawła, dzieła z V wieku.
Wykazuje pozytywne nastawienie do Piłata.
Relacja ta jest w dużej mierze zaprzeczeniem hipotezy o skradzionym ciele, która sugeruje, że ciało Jezusa zostało skradzione, a nie wskrzeszone. Piłat najpierw twierdzi, że Jezus podczas swojej kadencji jako namiestnik dokonał zdumiewających cudów. Piłat był przekonany do wydania go Żydom, ponieważ naczelni kapłani powiedzieli, że jest czarownikiem, który łamie żydowskie prawo. Następnie autor wykazuje znajomość Ewangelii Mateusza i powtarza stamtąd historię, że Piłat wysłał żołnierzy do pilnowania grobu, Jezus zmartwychwstał przed żołnierzami, a arcykapłani żydowscy opłacili żołnierzyby szerzyli kłamstwa, że uczniowie Jezusa zamiast tego ukradli ciało. W Liście Piłata do Klaudiusza Piłat sprawdza, czy żołnierze zamiast tego poinformowali go o łapówce i prawdziwości sprawy, że zmartwychwstanie było prawdziwe. Następnie postanowił napisać ten raport, aby Klaudiusz nie uwierzył w kłamstwa Żydów.Historycznie rzecz biorąc,istnienie listu do Klaudiusza jest dość dziwne, ponieważ Klaudiusz rozpoczął swoje panowanie dopiero w 41 rne, kilka lat po śmierci Jezusa i kadencji Piłata jako prefekta. Jedną z możliwości jest to, że autor, pisząc wieki później, mylił się co do właściwych ram czasowych sukcesji cesarzy rzymskich. Innym jest to, że list był pierwotnie do Tyberiusza, ale kiedy został włączony do Dziejów Piotra i Pawła, jego adresat został zaktualizowany, aby lepiej pasował do tej historii. W Dziejach Apostolskich przed cesarzem Neronem pojawia się apostoł Szymon Piotr i zwodziciel Szymon Mag. Kiedy Nero słyszy o Chrystusie, pyta, jak może dowiedzieć się o nim więcej. Piotr sugeruje odzyskanie listu Piłata do poprzedniego cesarza (Klaudiusza) i jest on odczytywany na głos.Relacja jest mniej antyżydowska niż niektóre dzieła przypisywane Piłatowi, które postrzegają go pozytywnie; w nim „cały lud żydowski nazywał go Synem Bożym”, a to arcykapłani są źli i z zazdrości zdyskredytowali Jezusa.
