Grota Jeita to najdłuższa odkryta jaskinia w Libanie . Jeita Grotto to system dwóch oddzielnych, ale połączonych ze sobą, krasowych wapiennych jaskiń o łącznej długości prawie 9 kilometrów (5,6 mi). Jaskinie znajdują się w dolinie Nahr al-Kalb w miejscowości Jeita, 18 kilometrów na północ od libańskiej stolicy Bejrut. Chociaż zamieszkała w czasach prehistorycznych, dolna jaskinia została odkryta dopiero w 1836 r. ,można ją zwiedzać tylko łodzią, ponieważ prowadzi podziemną rzekę, która zapewnia świeżą wodę pitną ponad milionowi Libańczyków.
Współczesne odkrycie podziemnej rzeki Jeita w 1836 r. Przypisuje się wielebnemu Williamowi Thomsonowi (amerykańskiemu misjonarzowi), który zapuścił się około 50 metrów do jaskini. Dotarłszy do podziemnej rzeki, wystrzelił z pistoletu, a powstałe echa przekonały go, że znalazł jaskinię o dużym znaczeniu. Starożytne ślady odlewni znaleziono w mniejszej jaskini w pobliżu rzeki Nahr al-Kalb, co sugeruje, że jaskinia była używana w starożytności do produkcji mieczy.
Nazwa jaskini zmieniła się kilkakrotnie od czasu jej odkrycia. Początkowo określany jako Grota Nahr al-Kalb, później był znany jako Djaita, Jehita, a na końcu Jeita. Nahr al-Kalb to nazwa rzeki przepływającej przez groty, a Jeita, co oznacza „ryczącą wodę” w języku aramejskim, to miasto, w którym znajduje się wejście do jaskini. Przejście z Grot Nahr al-Kalb do Jeita Grottoes nastąpiło w 1927 r. ponieważ gazety powszechnie używały tej drugiej nazwy. Grota Jeita to najdłuższa odkryta jaskinia w Libanie .
