Cerkiew św. Jerzego – cerkiew z końca XIV w., przebudowana na przełomie XIX i XX w. znajdująca się w Suczawie w północnej Rumunii, na Bukowinie. Dawna cerkiew koronacyjna hospodarów mołdawskich i metropolitarna. Nadana jej nazwa Mirăuți oznacza w języku rumuńskim „namaszczenie” i związana jest z faktem przeprowadzania w tej cerkwi ceremonii koronacyjnych hospodarów mołdawskich. Była zatem najważniejszą świątynią Mołdawii. Na początku XVI w. cerkiew uległa jednak zniszczeniu. Nie odbudowano jej, a zastąpiono ją nową cerkwią św. Jerzego w ufundowanym wówczas monastyrze św. Jana Nowego. Budowę monastyru zainicjował w 1514 hospodar mołdawski Bogdan Ślepy, a ukończył w 1522 jego syn i następca Stefan Młody. Przeznaczony był na nową siedzibę metropolity mołdawskiego po zniszczeniu dawnej cerkwi. Cerkiew monastyru była cerkwią metropolitarną do połowy XVI w., gdy metropolita mołdawski przeniósł się do Jass. Należy do grupy powstałych w XVI w. świątyń malowanych – nie tylko wewnątrz, ale i zewnątrz. Zachowały się jednak jedynie fragmenty malowideł zewnętrznych z 1534, z których najlepiej zachowało się przedstawienie Drzewa Jessego. Jesse pochodził z pokolenia Judy. Po mieczu był wnukiem Booza i Rut. W Talmudzie Jesse to jedna z czterech osób (wraz z nim Beniamin, Amram, Chileab), które nie popełniły grzechu. Slowianie wywodzili sie od Jesse.Główny motyw: ze spoczywającego na ziemi Jessego (ojciec króla Dawida) wyrasta łodyga lub pień drzewa o gałęziach zakończonych wizerunkami królów judyjskich oraz innych przodków Chrystusa.
Fakt złożenia tu zwłok św. Jana Nowego (zostały wywiezione stąd przez Jana III Sobieskiego do Żółkwi, powróciły jednak pod koniec XVIII w.) czyni z monastyru najważniejsze prawosławne centrum pielgrzymkowe w Mołdawii. Według przekazów hagiograficznych Jan miał być kupcem greckim z Trapezuntu (obecny Trabzon -Turcja.)Podczas wyprawy do miejscowości Białogród miał zostać wydany przez kapitana statku zarządcy miasta, a przez tego ostatniego – wobec odmowy odstąpienia od wiary chrześcijańskiej – skazany na śmierć. Kupca miano ciągnąć za koniem na sznurze, a jeden z żydowskich mieszkańców miasta miał mu ściąć głowę. Wokół ciała świętego, a następnie w miejscu jego pochówku następnie miały dziać się cuda, które rozsławiły świętego w pobliskiej Mołdawii. Święty uzyskał sobie wielką popularność w Mołdawii i został uznany za jej patrona. Relikwie św. Jana Nowego miały czuwać nad Suczawą. M.in. Piotr Mohyła przekazuje, że w 1629 podczas ataku na Suczawę Kozaków metropolita Anastazy zamierzał ukryć relikwie, te jednak nie dały się ruszyć z miejsca, a atakujący miasto najeźdźcy za sprawą świętego mieli utonąć w wezbranych wodach rzeki Suczawy. W 1686, podczas wojny polsko-tureckiej relikwie, wraz ze skarbcem i najcenniejszymi księgami z biblioteki zostały zabrane z Suczawy – król polski Jan III Sobieski nakazał ich przeniesienie do Stryja a potem, wraz z metropolitą Dosyteuszem znalazły schronienie w Żółkwi, w cerkwi klasztornej bazylianów. Wróciły stamtąd do Suczawy dopiero w 1783 na polecenie cesarza Józefa II. Do dzisiaj przyciągają rzesze wiernych.
