Według niektórych badaczy roślin biblijnych wszędzie tam w Biblii, gdzie wymienione są „lilie” w połączeniu z wodą, prawdopodobnie chodzi o kosaćca żółtego, który na terenach biblijnych występuje pospolicie wzdłuż cieków wodnych. Np. w księdze Mądrość Syracha (50,8) jest werset: „… jak kwiat róży na wiosnę, jak lilie przy źródle”.
Jest to jedna z nielicznych ksiąg Starego Testamentu, w której pojawia się imię autora: Jezus, syn Syracha.
Księga Syracydesa zawiera uniwersalne pouczenia moralne dotyczące ludzkiego życia. Podejmuje tematykę mądrości, zachęca do jej poszukiwania w życiu. Mądrość według Syracha jest ściśle związana z bojaźnią Bożą. Przedstawia, a także krótko opowiada w poetycki sposób historię najważniejszych postaci biblijnych i przedstawia rozważania autora na temat Boga i człowieka.
Księga została napisana po hebrajsku ok. roku 190 p.n.e. w Jerozolimie (tekst hebrajski zachował się jedynie w postaci fragmentu 6 rozdziału – zwój 2Q18 znad Morza Martwego pochodzący z drugiej połowy I w. p.n.e.). Po roku 132 p.n.e. (38 rok panowania króla Euergetesa II) Mądrość Syracha została przetłumaczona na grekę w Egipcie przez wnuka autora, o czym informuje on w dodanym przez siebie prologu. Księga, podobnie jak wszystkie księgi deuterokanoniczne nie weszła w skład kanonu judaistycznego, choć do X wieku korzystali z niej pisarze rabinistyczni. W Kościele katolickim istniały wahania co do jej przyjęcia. Używana była jednak powszechnie przez starożytnych pisarzy kościelnych, a jej kanoniczność w sposób dogmatyczny Kościół Katolicki potwierdził na Soborze Trydenckim.
Treść niektórych Mądrości Syracha :
Jako pierwsza przed wszystkim stworzona została mądrość, rozum roztropności od wieków. Zdrojem mądrości jest słowo Boże na wysokości, a drogi jej – to przykazania wieczne.
W mowie jest chwała i hańba człowieka, a język może sprowadzić jego upadek.
Bacz, abyś nie był nazwany oszczercą i nie czyń swym językiem zasadzek. Bo złodziej doznaje hańby, a dwujęzyczny najgorszego napiętnowania.
Jak złe imię powoduje wstyd i niesławę, tak nieszczęście spotka grzeszącego obłudą.
Nie szukaj tego, co jest zbyt ciężkie, ani nie badaj tego, co jest zbyt trudne dla ciebie.
O tym rozmyślaj, co ci nakazane, bo rzeczy zakryte nie są ci potrzebne.
Nie trudź się niepotrzebnie nad tym, co siły twoje przechodzi – więcej, niż zniesie rozum ludzki, zostało ci objawione.
Wielu bowiem domysły ich w błąd wprowadziły i o złe przypuszczenia potknęły się ich rozumy. Nie mając źrenic, będziesz pozbawiony światła, nie mając udziału w mądrości nie chwal się nią.
Serce twarde na końcu dozna klęski, a miłujący niebezpieczeństwo w nim zginie.
Serce twarde obciąży się utrapieniami, a zuchwalec będzie dodawał grzech do grzechu.
Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła w nim zapuściło korzenie.
Serce rozumnego rozważa przypowieści, a ucho słuchacza jest pragnieniem mędrca.
Twarda jest mądrość dla głupców i ten, kto nieroztropny, nigdy w niej nie wytrwa.
Ciąży mu niczym kamień olbrzymi, którego on czym prędzej chciałby się pozbyć.
Weź jej ciężar na swe ramiona i podźwignij, i nie narzekaj tak bardzo na jej więzy.
Całym sercem staraj się do niej dotrzeć, wszystkimi siłami trzymaj się jej drogi.
Pytaj, badaj i szukaj, a znajdziesz, a gdy ją już posiądziesz, nie daj jej sobie wyrwać!
Bo w niej znajdziesz w końcu odpocznienie, a ona będzie ci samą radością.
Jej więzy zapewnią ci bezpieczne schronienie, a jej jarzmo szczero złotą ozdobę.
Ozdobą ze złota będzie ci jej jarzmo, a pęta okażą się ze złotych nici.
Przyodziejesz się w nią jak w szatę wspaniałą, włożysz ją sobie na skronie jak drogą koronę.
Jeżeli tylko zechcesz, mój synu, możesz posiąść mądrość, mądrym będziesz, jeśli zapragniesz tego całym sercem.
Przypatruj się pilnie temu, który mądrość posiada, niech twoje stopy przekraczają często jego progi.
Nie zaprzedawaj kobiecie swej duszy, by się nie wyniosła nad twoją władzę.
Nie wychodź na spotkanie kobiety rozpustnej, byś nie wpadł w jej sidła.
Nie odchodź od żony mądrej i dobrej, albowiem miłość jej cenniejsza niż złoto.
Masz żonę według twego upodobania, nie odrzucaj jej, ale znienawidzonej nie obdarzaj zaufaniem.
Nie wymieniaj przyjaciela za pieniądze ani brata prawdziwego za złoto z Ofiru.
Nie wyruszaj w drogę z człowiekiem nieroztropnie odważnym, aby ci nie był ciężarem: on bowiem według swej woli będzie postępować i mógłbyś zginąć przez jego szaleństwo.
Unikaj poufałości z prostakiem, aby twoi przodkowie nie byli znieważani.
Nie naradzaj się z głupim, bo nie potrafi rozmowy zachować w tajemnicy.
Wobec obcego nie zdradzaj tajemnic, nie wiesz bowiem, co wymyśli.
Nie otwieraj swego serca każdemu człowiekowi, abyś nie usunął od siebie szczęścia.
